326073
Książka
W koszyku
(Acta Universitatis Wratislaviensis, ISSN 0239-6661 ; no 3441)
(Dramat, Teatr ; 28)
Dzieje sceniczne Witkacego to ważny rozdział historii teatru w okresie PRL-u. Rozpoczyna je Mątwa w Teatrze Cricot 2 Tadeusza Kantora (12 maja 1956), a zamyka inscenizacja sztuki ONI w marcu 1989. Odbyło się ponad sto premier w teatrach dramatycznych, muzycznych, lalkowych, eksperymentalnych, studenckich, amatorskich, szkolnych oraz radiowych i w teatrze telewizji. Autor omawia je w porządku chronologicznym, opisując lub rekonstruując ich kształt sceniczny. Witkacy okazał się trudnym wyzwaniem dla teatru i o to, jak grać jego sztuki, spierali się krytycy, a odpowiedzi szukali najwybitniejsi twórcy: Erwin Axer, Jerzy Grzegorzewski, Zygmunt Hübner, Jerzy Jarocki, Krystian Lupa, Maciej Prus, Krzysztof Pankiewicz, Józef Szajna i in. Nie tylko to było powodem atrakcyjności dramaturgii Witkacego, ale przede wszystkim zawarta w niej wizja społeczeństwa zunifikowanego, która łatwo dawała się aktualizować jako krytyka panującego w Polsce po roku 1945 systemu społeczno-politycznego. Czy udało się znaleźć "styl Witkiewiczowski"? Co to znaczy, że Witkacy został "przeszajnowany"? Kiedy koń zamawiający whisky w barze jest śmieszny? Jak się zostaje klasykiem? Jaki wpływ miała cenzura na repertuar teatrów w Polsce? Co się musi zdarzyć, aby awangardowe dzieło stało się "przebojem" stanu wojennego? Czy Witkacy odniósł sukces, czy był tylko modny? Na te i inne pytania odpowiada książka Piotra Rudzkiego.
Pliki multimedialne:
Status dostępności:
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 322726 (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca bibliografii
Bibliogr. s. 452. Indeks.
Uwaga dotycząca języka
Streszcz. ang. Indeks.
Recenzje:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej