Bibliografia, netografia na stronach 199-200. Indeks.
Streszczenie w języku angielskim.
Przedstawione w tomie materiały stanowią kontynuację edycji korespondencji między Adolfem Chybińskim i Ludwikiem Bronarskim z okresu dwudziestolecia międzywojennego i obejmują listy z lat 1934-39. W tym czasie, podobnie jak w poprzednich latach, obaj muzykolodzy wspierali się wzajemnie w prowadzonej działalności. Chybiński nadal był szefem katedry muzykologicznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza, kierował fachowym czasopismem - już nie „Kwartalnikiem Muzycznym”, lecz „Polskim Rocznikiem Muzykologicznym”, przygotowywał monografię poświęconą Mieczysławowi Karłowiczowi, redagował zeszyty serii Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej, planował przygotować monografię Edvarda Griega oraz zainicjować serię Corpus Musices Polyphonicac Mediaeralis in Polonia. W tym samym czasie Bronarski zakończył prace nad monografią Harmonika Chopina, którą w 1935 r. wydała warszawska oficyna Towarzystwo Wydawnicze Muzyki Polskiej; wkrótce podjął też współpracę z nowo założonym Instytutem Fryderyka Chopina, by wraz z Bronisławą Wójcik-Keuprulian, Józefem Turczyńskim i przy wsparciu Ignacego Jana Paderewskiego rozpocząć przygotowania do nowej, źródłowej edycji dzieł wszystkich Chopina. Zawodowa, trwająca trzydzieści lat „korespondencyjna” przyjaźń między muzykologami została spisana na kartach blisko czterystu listów. Do niniejszego tomu przygotowanych zostało osiemdziesiąt osiem przesyłek ze Szwajcarii do Lwowa i Zakopanego i blisko sto z Polski najpierw do Genewy, a z czasem do Fryburga. Ostatni przedwojenny list, pisany pod koniec lipca 1939 r., zamykają słowa: „Kończę tę epistołę w nadziei, że będzie ona pierwszym ogniwem w nowo rozpoczętej serii korespondencji” (list Chybińskiego z Zakopanego z 26 VII 1939). lak się nie stało. Korespondencję na dłuższy czas przerwała trwająca wojna. Zerwany kontakt został podjęty przez lwowskiego profesora dopiero po ponad dwóch latach, w grudniu 1941 roku.
Bibliografia, netografia na stronach 107-110. Indeks.
Streszczenie w języku angielskim.
Po ostatnich przedwojennych listach, datowanych na wiosnę i lato 1939 r., kontakt między Adolfem Chybińskim i Ludwikiem Bronarskim został zerwany na ponad dwa lata. W grudniu 1941 r. Lwów przeszedł już spod blisko dwuletniej okupacji sowieckiej trwającej do końca czerwca tego roku pod okupację niemiecką. Z pierwszych kartek, a potem także listów Chybińskiego dowiadujemy się o zniszczeniach i rabunku, jakie jeszcze z początkiem wojny dotknęły Zakład Muzykologii Uniwersytetu Jana Kazimierza, o tym, jak przez ten czas toczyły się losy profesora, jakie prace kontynuował, jakie nowe projekty rozpoczął (m.in. finalizował drugą część monografii Mieczysława Karłowicza, pisał artykuły na temat Karola Szymanowskiego, kończył pracę o muzyce ludu polskiego na Skalnym Podhalu, notował swój pamiętnik i dziennik, nadal przygotowywał materiały do edycji dla serii Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej). Już po wojnie wrócił zarówno do dydaktyki, jak i swych wcześniejszych doświadczeń redaktorskich w „Kwartalniku Muzycznym".
